Hub is een volwassen man. Hij heeft jaren lang een goed betaalde baan gehad waarbij hij veel verantwoordelijkheden had. Zijn uiterlijk is netjes en verzorgd en er is niet aan zijn uiterlijk te zien, dat er innerlijk veel onrust heerst. Hieronder zijn ervaringsverhaal.
“Mijn begeleiding is goud waard.” Dit zijn de woorden van Hub. Hub heeft sinds 3,5 jaar begeleiding van Forto. Hij is in aanraking gekomen met Forto door de begeleiding van zijn moeder. Deze begeleidster merkte op dat hij zich vaak opsloot op zijn kamer als hij thuis kwam van zijn werk. Hij vertoonde teruggetrokken gedrag.
“Mijn begeleiding is goud waard.”
Al snel bleek dat er meer aan de hand was en dat er een reden was voor het terugtrekken op de slaapkamer. Hub had een probleem met het gebruik van middelen die hij zelf niet erkende bij start van zorg. Hij zegt zelf dat hij zonder de inzet van zijn begeleiding hier niet meer zou zitten.
Doordat hij zijn problemen niet erkende zorgde dit regelmatig voor escalatie in de thuissituatie en in de omgeving waar hij woonde. De begeleiding was hierdoor bijna dagelijks bij hem aanwezig om zijn (lichamelijke) veiligheid te kunnen borgen. Door de toenemende escalaties werden steeds meer instanties betrokken. Het gedrag van Hub had ook invloed op de directe leefomgeving waardoor dit voor overlast en onveilige situaties zorgde.
Door de duidelijk kaders die hij kreeg van alle betrokken instanties, het vertrouwen van de begeleiding en de inzichten die hij zelf kreeg wist hij dat hij nog maar 2 keuzes had: vooruit of de harde consequenties van zijn acties te ervaren.
“Op momenten van crisis stonden ze altijd bij mij, in vakantie of in weekenden, ze waren er altijd voor mij.”
Hub vertelt dat hij deze knop enkel heeft kunnen omzetten door de betrokken, vaste begeleiding. “Ze geloven in mij en geven mij een gevoel van veiligheid. Ik heb me jaren anders voorgedaan en me aangepast aan anderen. Hun vertrouwen in mij zorgde dat ik mijn diepste geheimen durfde te delen.”
Hierdoor werd duidelijk wat de daadwerkelijke problemen waren die met de goede zorg opgepakt kan worden.
“Op momenten van crisis zijn ze er altijd voor mij, in vakantie of in weekenden, ze staan er als het nodig is.”
Hub vertelt dat zijn begeleidsters Cecile en Paula in zijn ogen goud waard zijn. “Zonder hun zat ik hier nu niet. Ze zijn eerlijke en oprecht en zeggen vaak ook waar het op staat op een respectvolle manier.”
“Ze geloven in mij en geven mij een gevoel van veiligheid. Ik heb me jaren anders voorgedaan en me aangepast aan anderen. Hun vertrouwen in mij zorgde dat ik mijn diepste geheimen durfde te delen.”
“Ik ben blij waar ik nu ben, maar ik ben er nog lang niet. De eerste stap in het erkennen van mijn problemen heb ik gezet. Ook ben ik eerlijker ten opzichten van mijzelf en mijn omgeving en durf ik toe te geven dat ik een probleem heb. Want ik kan het niet alleen en er is hulp die mij helpt waar mogelijk is zodat ik hopelijk in de toekomst het weer alleen kan.”